Wiadomości
Archeologiczne

Zmia­na spo­so­bu zgła­sza­nia tek­stów

W związ­ku ze zmia­na­mi w sys­te­mie za­rzą­dza­nia pro­ce­sem re­dak­cyj­nym in­for­mu­je­my, że po­cząw­szy od 1 lipca 2020 roku tek­sty do na­sze­go cza­so­pi­sma na­le­ży zgła­szać za po­śred­nic­twem por­ta­lu http://​www.​jou​rnal​ssys​tem.​com/​warch/.

Nie­zbęd­ne bę­dzie za­ło­że­nie konta w sys­te­mie zgło­szeń, co można zro­bić sa­mo­dziel­nie lub przy wspar­ciu Re­dak­cji „Wia­do­mo­ści Ar­che­olo­gicz­nych” (pro­si­my o wcze­śniej­szy kon­takt ma­ilo­wy).

Wska­zów­ki dla au­to­rów

Tek­sty, wraz z ma­te­ria­ła­mi ilu­stra­cyj­ny­mi, w po­sta­ci od­po­wied­nio ozna­ko­wa­nych pli­ków, na­le­ży zgła­szać za po­śred­nic­twem od­po­wied­nie­go mo­du­łu na stro­nie cza­so­pi­sma. W tym celu Autor po­wi­nien za­ło­żyć konto w sys­te­mie, czego może do­ko­nać sa­mo­dziel­nie lub przy po­mo­cy Re­dak­cji (w takim wy­pad­ku pro­si­my o wcze­śniej­szy kon­takt ma­ilo­wy lub te­le­fo­nicz­ny). Wszel­kie in­for­ma­cje nie­zbęd­ne do pra­wi­dło­we­go zgło­sze­nia tek­stu są ozna­czo­ne gwiazd­ka­mi – nie wy­peł­nie­nie tego typu pól unie­moż­li­wi zgło­sze­nie ar­ty­ku­łu.

Nad­sy­ła­nym tek­stom może to­wa­rzy­szyć plik .pdf z su­ge­ro­wa­ny przez Au­to­ra/Au­to­rów układ tek­stu, tj. za­wie­ra­ją­cy po­gru­bie­nia, kur­sy­wy, roz­strze­le­nia, wy­środ­ko­wa­nia itp., przy czym de­cy­zja od­no­śnie do osta­tecz­ne­go sfor­ma­to­wa­nia tek­stu po­zo­sta­je w ge­stii Re­dak­cji.

Re­dak­cja za­strze­ga sobie prawo do do­ko­ny­wa­nia oczy­wi­stych ko­rekt, drob­nych uzu­peł­nień i po­pra­wek sty­li­stycz­nych a także nie­ści­sło­ści na­zew­ni­czych, ter­mi­no­lo­gicz­nych itp. W wy­pad­ku więk­szych zmian praca bę­dzie prze­sy­ła­na Au­to­ro­wi/Au­to­rom z proś­bą o wy­ja­śnie­nia, wpro­wa­dze­nie sto­sow­nych ko­rekt itp.

Zapis cy­fro­wy

• Zapis cy­fro­wy po­wi­nien obej­mo­wać w osob­nych pli­kach: tekst pod­sta­wo­wy, wykaz li­te­ra­tu­ry, pod­pi­sy do ilu­stra­cji, tabel, wy­kre­sów itp., stresz­cze­nie oraz ma­te­riał ilu­stra­cyj­ny (ry­ci­ny, ta­bli­ce, wy­kre­sy, ta­be­le itp., także w osob­nych pli­kach). Nazwy po­szcze­gól­nych pli­ków po­win­ny za­wie­rać na­zwi­sko au­to­ra lub słowo klu­czo­we ty­tu­łu i po­zwa­lać na jed­no­znacz­ne zi­den­ty­fi­ko­wa­nie za­war­to­ści pliku, np.: Ko­wal­ski tekst.​doc, Ko­wal­ski ta­be­le.doc, Ko­wal­ski ry­ci­na 01.​tif itp. W pli­kach tek­sto­wych pro­si­my o nie­umiesz­cza­nie ty­tu­łu ar­ty­ku­łu i da­nych po­zwa­la­ją­cych na iden­ty­fi­ka­cję au­to­ra/au­to­rów (te in­for­ma­cje zna­leźć się po­win­ny w od­po­wied­nich ru­bry­kach for­mu­la­rza zgło­sze­nio­we­go).
• Pliki tek­sto­we po­win­ny być sfor­ma­to­wa­ne je­dy­nie w pod­sta­wo­wym za­kre­sie:
  • tekst – czcion­ka Times New Roman wiel­ko­ści 12 pkt, styl Nor­mal­ny z in­ter­li­nią 1,5 wier­sza, wy­rów­na­nie lewo- lub obu­stron­ne, aka­pi­ty z wcię­ciem 1,25 cm, za­koń­czo­ne twar­dym koń­cem wier­sza; ewen­tu­al­ne wy­róż­nie­nia tek­stu wy­łącz­nie kro­jem Po­gru­bie­nie lub Kur­sy­wa (w szcze­gól­no­ści nie będą ak­cep­to­wa­ne tek­sty z wy­róż­nie­nia­mi w po­sta­ci druku roz­strze­lo­ne­go przy po­mo­cy spa­cji); pod­ty­tu­ły winny być od­dzie­lo­ne od tek­stu za­sad­ni­cze­go po­dwój­ną in­ter­li­nią; nu­me­ro­wa­nie ko­lej­nych czę­ści tek­stu nie jest ak­cep­to­wa­ne. Ewen­tu­al­ne listy, wy­ka­zy, wy­li­cze­nia itp. nie mogą być nu­me­ro­wa­ne au­to­ma­tycz­nie;
  • stro­na – stro­ny nie­nu­me­ro­wa­ne, bez ja­kich­kol­wiek na­głów­ków i sto­pek, mar­gi­ne­sy po 2,5 cm z każ­dej stro­ny;
  • przy­pi­sy – ak­cep­to­wa­ne są wy­łącz­nie au­to­ma­tycz­nie ge­ne­ro­wa­ne i nu­me­ro­wa­ne przy­pi­sy pro­gra­mów dolne lub koń­co­we;
  • od­sy­ła­cze – od­sy­ła­cze do li­te­ra­tu­ry po­win­ny od­po­wia­dać sty­lo­wi Chi­ca­go (ini­cjał imie­nia i na­zwi­sko au­to­ra/au­to­rów, rok wy­da­nia oraz pełna re­fe­ren­cja cy­to­wa­nych stron, rycin itp., np.: J. Ko­strzew­ski 1923, 34–37, ryc. 234, 236).

Stresz­cze­nie/abs­trakt/słowa klu­czo­we

• Wszyst­kie stresz­cze­nia tek­stów w jęz. pol­skim pu­bli­ko­wa­ne są w tłu­ma­cze­niu na język an­giel­ski. W wy­jąt­ko­wych wy­pad­kach moż­li­we jest tłu­ma­cze­nie stresz­cze­nia na drugi język (np. li­tew­ski, bia­ło­ru­ski, ukra­iń­ski, nie­miec­ki itd.). Stresz­cze­nie nie może mieć ob­ję­to­ści mniej­szej niż 10% tek­stu i nie więk­szej niż ok. 20% (z wy­jąt­kiem tek­stów do dzia­łu Ma­te­ria­ły, gdzie mogą być ak­cep­to­wa­ne stresz­cze­nia o mniej­szej ob­ję­to­ści), po­win­no za­wie­rać od­sy­ła­cze do od­po­wied­nich ilu­stra­cji oraz nu­me­ry waż­niej­szych przy­pi­sów. W tek­ście stresz­cze­nia na­le­ży uni­kać zdań nad­mier­nie roz­bu­do­wa­nych, w wy­pad­ku słow­nic­twa wą­sko­spe­cja­li­stycz­ne­go su­ge­ro­wa­ne jest po­da­wa­nie od­po­wied­ni­ków w ję­zy­ku an­giel­skim (i ew. dru­gim ję­zy­ku stresz­cze­nia). Re­dak­cja ak­cep­tu­je stresz­cze­nia w ję­zy­ku an­giel­skim (z po­da­niem na­zwi­ska tłu­ma­cza), za­strze­ga­jąc sobie prawo do ich ad­iu­sta­cji ję­zy­ko­wej.
• Abs­trakt po­wi­nien mieć ob­ję­tość nie więk­szą niż 600–900 zna­ków (ze spa­cja­mi), za­leż­nie od ob­ję­to­ści ar­ty­ku­łu.
• Re­dak­cja ak­cep­tu­je stresz­cze­nia/abs­trak­ty w ję­zy­ku an­giel­skim (z po­da­niem na­zwi­ska tłu­ma­cza), za­strze­ga­jąc sobie prawo do ich ad­iu­sta­cji ję­zy­ko­wej.

Inne uwagi

• Nazwy miej­sco­we i dane ad­mi­ni­stra­cyj­ne po­win­ny być po­da­wa­ne w obec­nym brzmie­niu, zgod­nym z za­pi­sa­mi urzę­do­wy­mi. W wy­pad­ku sta­no­wisk o na­zwach po­wszech­nie uży­wa­nych w li­te­ra­tu­rze ak­cep­to­wal­ne jest za­pi­sa­nie ich w wer­sji tra­dy­cyj­nej (np.: Wiel­bark – dzis. Mal­bork-Wiel­bark, Rządz – dzis. Gru­dziądz-Rządz, Wi­la­nów – dzis. War­sza­wa-Wi­la­nów). Miej­sco­wo­ści cy­to­wa­ne w tek­ście przy pierw­szym od­wo­ła­niu po­win­ny być opa­trzo­ne ak­tu­al­ny­mi da­ny­mi ad­mi­ni­stra­cyj­ny­mi: w wy­pad­ku Pol­ski nazwą po­wia­tu (w urzę­do­wym brzmie­niu przy­miot­ni­ko­wym, np. pow. biesz­czadz­ki [Ustrzy­ki Dolne], pow. gdań­ski [Pruszcz Gdań­ski]), w wy­pad­ku in­nych państw od­po­wia­da­ją­cej jed­nost­ki te­ry­to­rial­nej oraz jed­nost­ki wyż­sze­go rzędu po­zwa­la­ją­cej na łatwą lo­ka­li­za­cję miej­sco­wo­ści. W od­nie­sie­niu do Pol­ski su­ge­ru­je­my ko­rzy­sta­nie z wy­ka­zów urzę­do­wych nazw miej­sco­wo­ści, pu­bli­ko­wa­nych na stro­nie do­mo­wej Mi­ni­ster­stwa Spraw We­wnętrz­nych. W od­nie­sie­niu do in­nych państw ko­niecz­na jest we­ry­fi­ka­cja da­nych ad­mi­ni­stra­cyj­nych za­czerp­nię­tych z li­te­ra­tu­ry. Pro­si­my o zwra­ca­nie szcze­gól­nej uwagi na pra­wi­dło­wy zapis nazw miej­sco­wych z za­sto­so­wa­niem od­po­wied­nich zna­ków dia­kry­tycz­nych i liter al­fa­be­tów na­ro­do­wych.
• W wy­pad­ku nazw, na­zwisk itp. w al­fa­be­tach nie­ła­ciń­skich pro­si­my o po­da­wa­nie trans­li­te­ra­cji (nie: trans­kryp­cji!) zgod­nej z obo­wią­zu­ją­cy­mi pol­ski­mi nor­ma­mi (w szcze­gól­no­ści normą ISO 9:2000 dla al­fa­be­tów cy­ry­lic­kich) oraz ory­gi­nal­ne­go za­pi­su w al­fa­be­cie na­ro­do­wym. W wy­pad­ku od­sy­ła­nia do ma­te­ria­łów opu­bli­ko­wa­nych przed 1945 ro­kiem a po­cho­dzą­cych z d. pro­win­cji pru­skich, Ślą­ska, Ma­ło­pol­ski Wschod­niej itp. pro­si­my o po­da­wa­nie obec­nej i daw­nej (kur­sy­wą) nazwy miej­sco­wej, np. Kro­sno, pow. pa­słęc­ki, dawn. Kros­sen, Kr. Preus­sisch Hol­land; Nača (Нача), Ga­ra­dzen­skaâ vobl. (Гарадзенская вобл.), Bia­ło­ruś (Беларусь), dawn. Nacza, pow. lidz­ki.
• Ta­be­le nie po­win­ny prze­kra­czać sze­ro­ko­ści 17 cm (moż­li­we jest zo­rien­to­wa­nie ta­be­li wzdłuż osi stro­ny, wów­czas – 25 cm sze­ro­ko­ści), tabel o dłu­go­ści prze­kra­cza­ją­cej 1 stro­nę stan­dar­do­we­go wy­dru­ku nie na­le­ży dzie­lić na czę­ści. W pli­kach elek­tro­nicz­nych pro­si­my o sto­so­wa­nie wy­łącz­nie pod­sta­wo­we­go for­ma­to­wa­nia tabel, z jed­no­li­tą gru­bo­ścią i sty­lem linii, bez ja­kich­kol­wiek we­wnętrz­nych for­ma­to­wań ko­lumn, wier­szy czy ko­mó­rek. Su­ge­ro­wa­ne au­tor­skie for­ma­to­wa­nie ta­be­li może być za­sto­so­wa­ne w wy­dru­ku tek­stu.
• Wszel­kie cy­ta­ty winny być za­pi­sy­wa­ne kur­sy­wą, z po­da­niem – o ile nie jest to oczy­wi­ste – ich źró­dła.

Ma­te­riał ilu­stra­cyj­ny

• Re­dak­cja przyj­mu­je wy­łącz­nie elek­tro­nicz­ne wer­sje ma­te­ria­łów ilu­stra­cyj­nych. Ry­ci­ny (np. ry­sun­ki, plany, mapy, wy­kre­sy itp.) po­win­ny mieć roz­dziel­czość mi­ni­mum 600 dpi/cal (ory­gi­nal­na roz­dziel­czość pliku [w wy­pad­ku ska­no­wa­nych ilu­stra­cji – optycz­na ska­ne­ra], a nie sztucz­nie zwięk­sza­na w pro­gra­mie gra­ficz­nym); w wy­pad­ku fo­to­gra­fii mi­ni­mal­na roz­dziel­czość nie może być niż­sza niż 300 dpi/cal. Po­da­ne war­to­ści do­ty­czą osta­tecz­nych wiel­ko­ści ilu­stra­cji, jeśli więc Autor za­kła­da ko­niecz­ność ich po­więk­sze­nia, roz­dziel­czość po­win­na być od­po­wied­nio więk­sza. Ilu­stra­cje czar­no­bia­łe po­win­ny być za­cho­wa­ne w tzw. od­cie­niach sza­ro­ści (gray­sca­le) a barw­ne w prze­strze­ni RGB lub CMYK. Do­pusz­czal­ne for­ma­ty dla gra­fik ra­stro­wych to .tiff lub .jpg (bez kom­pre­sji), gra­fi­ki wek­to­ro­we zaś będą przyj­mo­wa­ne je­dy­nie w for­ma­cie .ai lub .cdr. Ilu­stra­cji nie na­le­ży ota­czać ram­ka­mi.
• Ozna­cze­nia, opisy, skale itp. w pli­kach cy­fro­wych na­le­ży w osob­nych war­stwach; w ozna­cze­niach na­le­ży uni­kać sto­so­wa­nia pol­skich zna­ków na­ro­do­wych. Opisy le­gend do ilu­stra­cji mogą być umiesz­cza­ne wy­łącz­nie w pod­pi­sach do rycin, na­to­miast na ry­ci­nach le­gen­dy winny być ozna­cza­ne cy­fro­wo lub li­te­ro­wo. Ozna­cze­nia po­szcze­gól­nych ilu­stra­cji na ry­ci­nie (ry­sun­ków, fo­to­gra­fii itp.) winny być umiesz­cza­ne przy pra­wym dol­nym rogu od­po­wied­niej ilu­stra­cji, w osob­nej war­stwie. Ory­gi­nal­ne mapy, szki­ce, plany itp. po­win­ny być zo­rien­to­wa­ne na pół­noc (za­sa­da ta nie do­ty­czy ilu­stra­cji ar­chi­wal­nych) i opa­trzo­ne skalą li­nio­wą (w wy­pad­ku map i pla­nów ar­chi­wal­nych ko­niecz­ne jest po­da­nie stop­nia ewen­tu­al­ne­go zmniej­sze­nia w sto­sun­ku do ory­gi­na­łu).
• Re­dak­cja za­le­ca sto­so­wa­nie jed­no­li­te­go sys­te­mu ilu­stra­cji gra­ficz­nych (ry­ci­ny, ta­bli­ce peł­no­for­ma­to­we, wy­kre­sy itp.) jako rycin o cią­głej nu­me­ra­cji (wy­łącz­nie cy­fra­mi arab­ski­mi), oraz od­ręb­ne­go sys­te­mu nu­me­ra­cji tabel tek­sto­wych (w tym ew. tabel za­wie­ra­ją­cych ele­men­ty gra­fi­ki ilu­stra­cyj­nej); moż­li­we jest łą­cze­nie w ry­ci­nach ry­sun­ków i fo­to­gra­fii (ko­niecz­nie w osob­nych war­stwach). Inne sys­te­my nu­me­ra­cji ilu­stra­cji gra­ficz­nych (np. od­ręb­nie rycin nie­peł­no­for­ma­to­wych i ta­blic peł­no­for­ma­to­wych) mogą być za­sto­so­wa­ne w uza­sad­nio­nych wy­pad­kach po ak­cep­ta­cji ze stro­ny Re­dak­cji.
• Mak­sy­mal­ne pole rycin peł­no­for­ma­to­wych wy­no­si w druku 17×21 cm (bez pod­pi­sów). Ry­ci­ny nie­peł­no­for­ma­to­we mogą mieć w druku wy­so­kość do 23 cm i sze­ro­kość miesz­czą­cą się w prze­dzia­łach: do 8 cm oraz 10–13 cm. Ten ostat­ni wy­miar może być więk­szy (do 17 cm), ale wów­czas wy­so­kość ilu­stra­cji nie po­win­na prze­kra­czać 17–18 cm. W wy­pad­ku rycin od­ręcz­nych (ry­sun­ki za­byt­ków, mapy, plany itp.), za­rów­no pełno- jak i nie­peł­no­for­ma­to­wych, ze wzglę­dów tech­nicz­nych wska­za­ne jest ich zmniej­sza­nie do wiel­ko­ści do­ce­lo­wej lub za­le­ca­ne jest przy­go­to­wy­wa­nie ich w wiel­ko­ści po­zwa­la­ją­cej na jed­no­li­te, pro­por­cjo­nal­ne zmniej­sza­nie do wyżej po­da­nych roz­mia­rów.
• Pod­pi­sy do rycin po­win­ny, poza opi­sem tre­ści, za­wie­rać na­zwi­ska au­to­ra/au­to­rów ilu­stra­cji, w tym ew. au­to­rów opra­co­wa­nia elek­tro­nicz­ne­go, np.: Rys.: A. Po­tocz­ny (a–c), G. No­wa­kow­ska (d–g). Fot.: R. Sofuł (h, i), i/lub źró­deł ilu­stra­cji, np.: Rys.: A. Po­tocz­ny (a, c), wg: R. Ja­ki­mo­wicz 1925 (b) i E. Blume 1915 (d). Pod­pi­sów do rycin nie na­le­ży koń­czyć krop­ka­mi.

Bi­blio­gra­fia

• Wykaz cy­to­wa­nej li­te­ra­tu­ry za­wie­rać musi ze­sta­wie­nie wszyst­kich prac i źró­deł cy­to­wa­nych w tek­ście, pod­pi­sach do rycin, ta­be­lach itd., a każda praca umiesz­czo­na w bi­blio­gra­fii musi być prz­yn­ajmniej jeden raz przy­wo­ła­na w tek­ście, pod­pi­sach itd.
• Zapis bi­blio­gra­ficz­ny za­wie­rać musi tytuł cy­to­wa­nej pracy w peł­nej wer­sji za­war­tej na kar­cie ty­tu­ło­wej (nie: okład­ce!) książ­ki lub na pierw­szej stro­nie ar­ty­ku­łu, co zwłasz­cza od­no­si się do prac zbio­ro­wych, oka­zjo­nal­nych, ka­ta­lo­gów, ma­te­ria­łów po­kon­fe­ren­cyj­nych itp.
• Ty­tu­ły wszel­kich cy­to­wa­nych dru­ków (książ­ki, ar­ty­ku­ły, re­cen­zje, notki, ka­ta­lo­gi, fol­de­ry, mapy itp.), ma­szy­no­pi­sów i rę­ko­pi­sów na­le­ży pisać kur­sy­wą.
• Ty­tu­ły cy­to­wa­nych dru­ków, zwłasz­cza cza­so­pism i serii wy­daw­ni­czych, na­le­ży pisać każ­do­ra­zo­wo w peł­nym brzmie­niu; z wy­jąt­kiem ty­tu­łów, któ­rych wykaz wraz ze sto­so­wa­ny­mi przez Re­dak­cję skró­ta­mi umiesz­czo­ny jest na stro­nie in­ter­ne­to­wej PMA w za­kład­ce www.​pma.​pl/​wy­daw­nic­twa/ skro­ty oraz w każ­dym ko­lej­nym tomie „Wia­do­mo­ści Ar­che­olo­gicz­nych”
• Ty­tu­ły cza­so­pism na­le­ży pisać czcion­ką o kroju nor­mal­nym w cu­dzy­sło­wie (np.: „Wia­do­mo­ści Ar­che­olo­gicz­ne”), ty­tu­ły wy­daw­nictw pe­rio­dycz­nych, w tym serii wy­daw­ni­czych bez cu­dzy­sło­wu (np.: Mo­nu­men­ta Ar­cha­eolo­gi­ca Bar­ba­ri­ca).
• Wszel­ka nu­me­ra­cja do­ty­czą­ca za­pi­sów bi­blio­gra­ficz­nych musi mieć po­stać ory­gi­nal­ną, tj. za­pi­sy licz­bo­we (nu­me­ry tomów, ze­szy­tów, ta­blic itp.) na­le­ży po­da­wać cy­fra­mi arab­ski­mi lub ła­ciń­ski­mi, zgod­nie z cy­to­wa­ną nu­me­ra­cją; w wy­pad­kach, gdy zapis ory­gi­nal­ny ma po­stać słow­ną na­le­ży podać go cy­fra­mi arab­ski­mi.
• W wy­pad­ku wszyst­kich dru­ków in­nych niż cza­so­pi­sma na­le­ży podać miej­sce wy­da­nia druku; w wy­pad­ku wy­daw­nictw opa­trzo­nych po­sia­da­ją­cych wiele od­dzia­łów i opa­tru­ją­cych swoje pu­bli­ka­cje wię­cej niż trze­ma na­zwa­mi miej­sco­wy­mi na­le­ży podać pierw­szą z wy­mie­nio­nych, np. dla dru­ków ofi­cy­ny „Osso­li­neum” jako miej­sce wy­da­nia na­le­ży po­da­wać wy­łącz­nie Wro­cław. W od­nie­sie­niu do ma­szy­no­pi­sów (np. nie­pu­bli­ko­wa­nych dy­ser­ta­cji, prac ma­gi­ster­skich itp.) nazwę in­sty­tu­cji, gdzie są prze­cho­wy­wa­ne
• W wy­pad­ku cza­so­pism i wy­daw­nictw se­ryj­nych o cią­głej nu­me­ra­cji wo­lu­mi­nów na­le­ży podać datę (rok) edy­cji druku (za­zwy­czaj umiesz­czo­ną na kar­cie ty­tu­ło­wej) oraz, o ile róż­nią się mię­dzy sobą, rze­czy­wi­stą datę wy­da­nia wo­lu­mi­nu (za­zwy­czaj umiesz­czo­ną na tzw. stro­nie re­dak­cyj­nej lub w stop­ce wy­daw­ni­czej.
• Prace tego sa­me­go au­to­ra wy­da­ne w jed­nym roku na­le­ży opa­try­wać znacz­ni­ka­mi „a”, „b” itd.
• Wszel­kie prace zbio­ro­we na­le­ży opa­trzyć na­zwi­ska­mi re­dak­to­rów wy­daw­nic­twa.
• Prace w al­fa­be­tach nie­ła­ciń­skich na­le­ży za­pi­sy­wać w trans­li­te­ra­cji zgod­nej z obo­wią­zu­ją­cy­mi nor­ma­mi (w szcze­gól­no­ści normą ISO 92000 dla al­fa­be­tów cy­ry­lic­kich) oraz w ory­gi­nal­nej for­mie w al­fa­be­cie na­ro­do­wym.

Li­te­ra­tu­rę na­le­ży ze­sta­wiać we­dług po­niż­sze­go wzoru:

Abra­mek B. 1990: Cmen­ta­rzy­sko cia­ło­pal­ne kul­tu­ry prze­wor­skiej w Ko­nop­ni­cy na sta­no­wi­sku 7 w wo­je­wódz­twie sie­radz­kim (cześć III), „Sie­radz­ki Rocz­nik Mu­ze­al­ny” 6 (1989), 81–131.

Belâvec V. (Бeлявец В.) 2001: Śro­dko­wo­la­teń­ski grób z pła­skie­go cmen­ta­rzys­ka w Ra­do­ści Ka­mie­niec­kiej w za­chod­niej Bia­ło­ru­si, WA LV (1999–2001), 47–54.

Belâvec V. (Бeлявец В.) 2002: Da­sle­da­vannì 2000 g. na grun­to­vym mo­gìl­nìku vel’bar­skaj kul’tury kalâ v. Pâtrovìčy [Даследаванні 2000 г. на грунтобым могілніку вельбарскай культуры каля в. Пятровічы], [w:] M. Kar­czew­ska, M. Kar­czew­ski (red.), Ba­da­nia ar­che­olo­gicz­ne w Pol­sce pół­noc­now­schod­niej i na za­chod­niej Bia­ło­ru­si w­latach 2000–2001. Ma­te­ria­ły z kon­fe­ren­cji, Bia­ły­stok 6–7 grud­nia 2001 roku, Bia­ły­stok, 253–268.

Cie­śliń­ski A. 2006: Ne­kro­po­la w Ol­szty­nie. Za­gad­nie­nie pół­noc­ne­go za­się­gu kul­tu­ry prze­wor­skiej na po­gra­ni­czu Ma­zow­sza i War­mii we wczes­nym okre­sie rzym­skim, [w:] W. No­wa­kow­ski, A. Szela (red.), Pog­ra­ni­cze trzech świa­tów. Kon­ta­kty kul­tur prze­wor­skiej, wiel­bar­skiej i bo­ga­czew­skiej w świe­tle ma­ter­iałów z badań i po­szu­kiwań ar­che­olo­gicz­nych, Świa­to­wit, Sup­ple­ment Se­ries P: Pre­hi­sto­ry and Mid­dle Ages XIV, War­sza­wa, 45–59.

Csallány G. 1936: Ja­zy­gen Gräber­fel­der bei Szen­tes, „Do­lgo­za­tok a M. Kir. Fe­rencz Józ­sef Tudomány egy­etem Ar­che­oló­giai Inté­zetéből” XII, 83–89.

Lau N. 2003: Das Grä­ber­feld von Pil­grams­dorf/Piel­grzy­mo­wo (Kreis Nei­den­burg/heute Woj. Ol­sztyn). Ein Unter­suchung zu Archi­valien, Fun­den und Grab­ritus, mps pracy ma­gi­ster­skiej w Chri­stian-Al­brechts-Uni­ver­sität w Ki­lo­nii.

Ma­dy­da-Le­gut­ko R. 1987a: Me­ta­lo­we czę­ści pa­sów na ob­sza­rze kul­tury za­chod­nio­bał­tyj­skiej w okre­sie wpły­wów rzym­skich, WA XLVIII/1 (1983), 21–36.

Ma­dy­da-Le­gut­ko R. 1987b: Die Gür­tel­schnallen der Römi­schen Kaiser­zeit und der frühen Völ­ker-wan­derungs­zeit im mittel­europäischen Bar­ba­ri­cum, B.A.R. Int. Se­ries 360 (1986), Oxford.

Wę­grzy­no­wicz T. et alii 1995: T. Wę­grzy­no­wicz, M. An­drze­jow­ska, J. An­drze­jow­ski, E. Ra­dzi­szew­ska (red.), Kul­tu­ra po­mor­ska i kul­tu­ra gro­bów klo­szo­wych. Razem czy osob­no? Ma­te­ria­ły z kon­fe­ren­cji w dniach 24–26 li­sto­pa­da 1993, War­sza­wa.